Er zijn dagen dat ik twijfel aan mijn geloof. Geloof in het leven… Er zijn dagen dat ik niet meer geloof dat het leven goed kan zijn.
Geloof in een dag waarop alles anders zal zijn.
Zo had ik laatst een gesprek met een zekere J. We hadden geen tijd om elkaar echt te ontmoeten. In plaats daar van we keken naar elkaar door het raam van onze computer.
We hadden het over de dingen die waar we bezorgd over zijn. We liepen zo een heel rijtje van dingen langs waardoor de angst ons om het hart slaat.
Toen vertelde ze me een verhaal over hoe zij deze momenten het hoofd probeert te bieden. Op dagen dat ik voel dat ik wegzak in een soort van moeras, zei ze, trek ik mijn jas aan en ga naar buiten.
Als ik dan op straat loop focus ik me op witte veertjes. Van die veertjes die zo vaak achteloos op straat te vinden zijn. Bij elk veertje sta ik stil, ik buk en stop deze in mijn zak.
Er zijn dagen dat ik geen veertjes vind. En er zijn dagen dat ik er meer dan een vind. En elk veertje doe ik in een pot. Elk bij veertje dat door mijn handen glijdt en in de pot verdwijnt, zeg ik tegen mezelf, er kwam een engel voorbij.
Geloof jij dat er een wonder kan gebeuren?
